Ekranlardaki karanlık bizimle ilgili

Uyuşturucu bağımlılığı, yozlaşmış ilişkiler, aile içi şiddet… Bunlar bizim “ay konuşmayalım” dediğimiz ama her gün bir şekilde karşımıza çıkan meseleler. Dizilerde ya da filmlerde bu konular işlendiğinde “çok ağır” deyip kapatıyoruz ama gerçek hayatta insanlar bunların içinde yaşıyor. Neden ekranlarda bu gerçekler olmasın? İçinde yaşadığınız hayatı filmlerde görmek neden bu kadar acı?

***

Üstelik bu gerçekler sadece uzak coğrafyaların değil, bizim sokaklarımızın da parçası. Türkiye’de her gün bir kadın cinayeti haberi okuyoruz. Kimi sevgilisi, kimi eşi, kimi abisi tarafından öldürülüyor. Şiddetin şekli değişse de hedef hep aynı: bastırılmış, susturulmuş hayatlar. Oysa bu diziler, filmler bazen susanı konuşturuyor, görmek istemediğimizi yüzümüze çarpıyor. “Bu kadar da olmaz” dediğimiz hikâyeler aslında çoktan olmuş, oluyor.

***

Netflix gibi film platformlarında gördüğümüz bir sahne bizi rahatsız ediyorsa, belki de o sahneye değil, onun bize gösterdiği gerçekle yüzleşmeye hazır değiliz. Biz ekranda cinselliği ayıplarken, dışarıda çocuklar istismar ediliyor susuyoruz. Biz dizideki bir karakterin çöküşünü eleştirirken, kendi ülkemizde o çöküşün yaşandığı hayatlara gözümüzü kapıyoruz.